Wspominając Poliklinikę CSK AM w Warszawie

banacha3660

 Krystyna Knypl

Tempo zmian we współczesnym świecie jest tak duże, że aby nadążyć z realizacją naszego hasła #swiat_sie_zmienia_pisz_wspomnienia i uchronić od zapomnienia dawną, ale niezbyt odległą przeszłość, włączamy tryb wspomnień ciągły. Każdy dzień przynosi nowe szczegóły, a przeszukiwanie zasobów internetu pozwala scalać porozrzucane fragmenty.

Hipertensjologia, okulistyka i chirurgia szczękowa

Do pracy w Poradni dla Chorych z Nadciśnieniem Tętniczym trafiłam po zakończeniu urlopu wychowawczego. Dzięki pracy w poradni nie musiałam pełnić dyżurów 24-godzinnych, co było wielką zaletą dla matki małego dziecka. Literacką wersję tych lat przedstawiłam w rozdziale Wspomnienie Poradni Chorób Nijakich (https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/2015-10-17-19-30-11/969-anatomia-na-szpilkach).

No, ale nie samą literaturą piękną człowiek żyje, wszak obowiązuje nas Evidence Based Medicine – więc przybliżmy fakty.

Poradnia początkowo mieściła się w PSK nr 1 przy ulicy Nowogrodzkiej 59 w Warszawie, a w 1986 roku została przeniesiona do Polikliniki Centralnego Szpitala Klinicznego nr 1 przy ul. Banacha 1a. Pod pierwszym adresem najbliższym sąsiedztwem był szpitalny oddział chorób wewnętrznych, natomiast w CSK wszystkie poradnie były zlokalizowane w bloku A na I piętrze. Poradnię nadcisnieniową ulokowano w czterech gabinetach od strony ulicy Żwirki i Wigury. Po drugiej stronie korytarza była poradnia okulistyczna.

poliklinika csk am waw a barwicka300x

W okresie pracy w poradni nadciśnieniowej poznałam dr Alicję Barwicką, która również po odbyciu dłuższego urlopu wychowawczego zrezygnowała z kontynuowania kariery szpitalnej. Miałyśmy gabinety naprzeciwko siebie. Gdy do poradni nadciśnieniowej przybywał pacjent z rubieży Umiłowanej Ojczyzny z ciśnieniem krwi 280/150 mmHg, musiałam zdecydować, czy porada specjalistyczna ograniczy się do zapoznania się z przebiegiem choroby oraz doraźnym obniżeniem RR, czy też konieczna będzie hospitalizacja na oddziale. Pomocne w podjęciu decyzji było badanie dna oczu – obecność wybroczyn przesądzała sprawę i pacjent był kierowany do szpitala. Dr Alicja Barwicka zawsze chętnie konsultowała takie nadprogramowe przypadki i co niezwykle ważne, dawała w 100% czytelne opisy dna oczu. Nie spotkałam drugiego okulisty, który by tak czytelnie pisał, a pracując jako hipertensjolog przyjmujący pacjentów z całej Polski, miałam szerokie pole porównawcze! Nasza współpraca zaczęła się przed ponad trzydziestu laty i trwa nadal, choć nie mogłyśmy przewidzieć, że przeniesie się z poradni nadciśnieniowej na codzienne sprawy i łamy „Gazety dla Lekarzy”.

W najbliższym sąsiedztwie obu naszych poradni mieścił się gabinet stomatologiczny, w którym przyjmował dr Andrzej Olejnik, życzliwy kolega i utalentowany chirurg szczękowy. Dr Andrzej wspierał nas i nasze rodziny swoim talentem chirurgicznym w razie konieczności ekstrakcji zębów, które to zabiegi wykonywał w sposób niezwykle utalentowany i sprawny. Najgorętszym momentem naszej współpracy była reanimacja pacjentki z zatorowością płucną hospitalizowanej na jednym z oddziałów szpitalnych, a przywiezionej do polikliniki w celu wykonania ekstrakcji zęba. Reanimacja była skuteczna, a my wiedzieliśmy, że zawsze możemy wzajemnie liczyć na koleżeńskie wsparcie.

poliklinika csk am waw a rozak komorowska300

Foniatria

Kolejną poradnią, z którą pozostawałam w bliskich relacjach była poradnia foniatryczna. Dr Alicja Różak-Komorowska ratowała moje struny głosowe, które po przyjęciu dwudziestu kilku pacjentów w sezonie infekcyjnym domagały się specjalistycznej opieki. To od Alicji dowiedziałam się, że szept jest bardzo obciążającym sposobem emisji głosu i w razie problemów ze strunami głosowymi należy unikać szeptania. Ważne jest nawodnienie oraz trzymanie okolicy szyi w cieple. Pamiętam te zalecenia do dziś i przekazuję je osobom będącym w potrzebie.

poliklinika csk am waw maniecka aleksandrowicz300

Poradnią foniatryczną kierowała prof. Barbara Maniecka-Aleksandrowicz, także chętnie służąca nam radą i pomocą.

W razie gdy sfatygowane częstym wkładaniem oliwek stetoskopu do uszu nasze przewody słuchowe przytykały się, koleżanki laryngolożki pomagały w przywróceniu ich drożności, niezbędnej wszak do osłuchiwania pacjentów internistycznych!

Inne poradnie w poliklinice

W Poliklinice CSK nr 1 były jeszcze poradnie: chirurgiczna, przeciwbólowa, lekarza zakładowego, ginekologiczna (przyjmował w niej dr Krzysztof Krzywdziński – doświadczony ginekolog-endokrynolog), diabetologiczna i inne. Kierowniczką Polikliniki była dr Stanisława Jelińska, doświadczony nefrolog, autorka licznych publikacji naukowych z tej dziedziny (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/?term=Jeli%C5%84ska+S&sort=pubdate&size=200), życzliwa koleżanka ze zrozumieniem odnosząca się do nas – w owych latach matek małych dzieci.

Poradnia dla Kombatantów

Strukturą organizacyjne odrębną była Poradnia dla Kombatantów, kierowana przez dr. Adama Garlickiego, doświadczonego lekarza i życzliwego kolegę. Po kilku latach pracy w Poradni dla Chorych z Nadciśnieniem Tętniczym zostałam zaproszona do współpracy w Poradni dla Kombatantów. Wspomnienia z tego okresu przedstawiłam w artykule Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holacaustu (https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wazniejsze-nowosci/874-miedzynarodowy-dzien-pamieci-o-ofiarach-holokaustu).

Podsumowanie

Zespół koleżanek i kolegów lekarzy z Polikliniki CSK AM w Warszawie przy ulicy Banacha 1a z lat 90. XX w. zachowuję w mojej pamięci jako życzliwy, doświadczony i zawsze służący pomocą w razie potrzeby.

Krystyna Knypl

Fot. budynku Mieczysław Knypl

GdL 8_2020