Alicja Barwicka
Chociaż niby wszyscy wiemy, jaka jest waga rozmaitych aktów prawnych regulujących naszą aktywność zawodową, to zwykle gubimy się w przepisach, zwłaszcza tych, które ulegają częstym zmianom.
Krystyna Knypl
Dr Andrzej Chaciński ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Warszawie w 1974 roku. Specjalizację I stopnia z ginekologii i położnictwa uzyskał w 1978 roku, specjalizację II stopnia w 1981 roku, a doktorat w 1984 r. Pracował w Klinice Ginekologii i Położnictwa Akademii Medycznej w Warszawie przy placu Starynkiewicza. Był autorem doniesień naukowych publikowanych w takich czasopismach jak „Ginekologia i Położnictwo”, „Polski Tygodnik Lekarski” oraz „Przegląd Lekarski”.
Czytaj więcej: Wspominając dr. Andrzeja Chacińskiego, utalentowanego ginekologa położnika
Wytyczne naukowe mają zapewnić pacjentom bezpieczeństwo i dostęp do terapii zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Czy powinny być zawsze bezwzględnie stosowane? Co powinien zrobić lekarz, jeśli z jakiegoś powodu nie jest możliwe wdrożenie zalecanej terapii?
Dr. hab. n. med. Maciej Kempa, kierownik Pracowni Elektrofizjologii i Elektroterapii Serca Kliniki Kardiologii i Elektroterapii Serca Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, przewodniczący-elekt Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, odpowiada na pytania Marty Sułkowskiej.
Beata Niedźwiedzka
Przez lata zdobycie szczytu Mount Everestu czy jakiegokolwiek ośmiotysiecznika wiązało się z konkretnymi umiejętnościami, doskonałą kondycją i odpowiednimi cechami ducha, takimi jak odwaga, wytrwałość itp. Na wyprawę przygotowywało się długo i skrupulatnie, korzystając z doświadczenia himalaistów, którzy dokonali tego wcześniej. Obecnie czasy się zmieniły.
Alicja Barwicka
Każdy człowiek lubi sobie przypisywać małe i większe zasługi, ale na ogół do osiągnięcia sukcesu nie wystarcza osobista wiedza i umiejętności, trzeba dodatkowo skorzystać z doświadczeń innych. To właśnie wielopokoleniowe doświadczenia umożliwiają wybór właściwej drogi postępowania w każdym rodzaju naszej obecnej aktywności. Współcześnie żyjący człowiek również nieustannie uczy się na własnych i cudzych błędach, a nabyte w ten sposób doświadczenie stanie się w przyszłości podstawą aktywności dzieci i wnuków.
Alicja Barwicka
Okres po zakończeniu II wojny światowej dla zwykłych polskich rodzin dzielił się na kilka etapów. Najpierw była wielka, ogólnokrajowa radość, że to już koniec. Ta faza trwała bardzo krótko, bo większość ludzi szybko się zorientowała, że należy się cieszyć ze spraw, które raczej nie napawały radością, a bardziej niepokojem. Zmieniły się radykalnie granice państwa, a rodziny zamieszkujące przed wojną wschodnie tereny RP gdzieś poginęły, nie było z nimi kontaktu, przy czym nowa władza bardzo nie lubiła osób, które chciały taki kontakt odnaleźć. Jeszcze gorzej mieli ci, których członkowie rodzin pozostali za zachodnią granicą. Z założenia każdy, kto tam się znalazł, musiał być wrogiem władzy ludowej, więc nad rodziną, która mieszkała w kraju, owa władza roztaczała automatycznie wyjątkowo czułą opiekę.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: W jedności siła
Alicja Barwicka
Kiedy kończy się jakaś wojna, wszyscy, którym udało się ją przeżyć, cieszą się każdą chwilą bez strzałów, tortur, ucieczek, ukrywania się i późniejszej tułaczki. Wczesny czas powojenny charakteryzuje się zazwyczaj pewnym rodzajem euforii, kiedy wszystkich, niezależnie od zakresu wojennych okaleczeń cechuje przekonanie, że zło właśnie bezpowrotnie przeminęło, a teraz nadejdzie czas pełen pokoju i sprawiedliwości. Pojawia się nadzieja na szybką odbudowę nie tylko zniszczeń kraju, ale i na odtworzenie wcześniejszych więzi międzyludzkich.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: Czas pokoju czy niepokoju?
Krystyna Knypl
Pandemia COVID-19 zmieniła nasze życie na dotychczas niespotykaną skalę – wszystko wokół nas jest inne i takie jak przed pandemią już nigdy nie będzie.
W ramach demokratycznej wolności słowa na temat koronawirusa wypowiadają się wszyscy – lekarze, pacjenci, politycy, biznesmeni, dziennikarze, naukowcy różnych dyscyplin. Wszak nie po to walczyły pokolenia rewolucjonistów o wolność słowa, żeby ludzi milczeli, nawet gdy nie mają nic do powiedzenia lub nie znają się na przedmiocie dyskusji. Ostatnio przedmiotem komentarzy jest tzw. Deklaracja z Great Barrington (https://gbdeclaration.org/).
Czytaj więcej: Czy ten kto ma więcej pieniędzy, zna się bardziej na medycynie niż lekarze?
Krystyna Knypl
W historii rozwoju kardiologii oraz hipertensjologii spotykamy wiele osób, które swą karierę zawodową realizowały w Stanach Zjednoczonych, ale wywodziły się z rodzin związanych z Polską. Przykładem może być prof. Norman Mayer Kaplan (1931-2020), autor znakomitego i ponadczasowego podręcznika Kaplan’s Clinical Hypertension, który przetłumaczono na 10 języków, w tym polski1.
Krystyna Knypl
Kardiologia jest dziś rozległą i dynamicznie rozwijającą się specjalizacją i można by sądzić, że zawsze tak było. Warto jednak przypomnieć, że kardiologia to młodsza siostra interny. Zrobiła wielką karierę na całym świecie i zdecydowanie zdystansowała najstarszą przedstawicielkę specjalizacji lekarskich.
Krystyna Knypl
Zakończony 1 września 2020 roku kongres European Society of Cardiology przejdzie do historii z wielu powodów. Był to pierwszy kongres wyłącznie on-line, dostępny dla członków towarzystwa bezpłatnie, który zgromadził rekordową liczbę uczestników z całego świata.
Czytaj więcej: Kongresy European Society of Cardiology – wczoraj, dziś, jutro
Aleksandra Zasimowicz
Jak świat światem nie każda informacja przeznaczona była dla wszystkich, dlatego należało ją chronić przed niepowołanym odbiorcą. Ponieważ ludzie zawsze mieli potrzebę wzajemnego przekazu wiadomości, to równie często dokonywano starań, by jakaś ich część miała charakter niejawny. Można więc powiedzieć, że kryptografia jest tak stara jak ludzkość.
Czytaj więcej: Zapomniana historia trzech polskich matematyków
Alicja Barwicka
Współczesnemu pokoleniu Polaków łaskawy los oszczędził doświadczeń wojny. Oczywiście słyszymy o konfliktach zbrojnych toczących się dalej lub bliżej naszych granic, oglądamy reporterskie relacje, oburzamy się na liczne przejawy niesprawiedliwości, współczujemy osobom dotkniętym nieszczęściem, klikamy na odpowiedni adres SMS-owy by wspomóc akcję pomocy humanitarnej, ale większość z nas wszystkie te czynności wykonuje w bezpiecznym mieszkaniu, bez towarzyszących uczuć głodu, zimna czy strachu, siedząc przed telewizorem i popijając wieczorną herbatkę. Kiedy już oglądane na ekranie wojenne obrazy nas zmęczą, z poczuciem żalu, że świat jest tak okrutny, idziemy spać, by nazajutrz rozpocząć kolejny, spokojny, nieraz nawet radosny dzień. Tak zresztą było zawsze, a przed kolejnymi wojnami ludzkość starała się zaczarowywać rzeczywistość, udawać, że nic złego się nie wydarzy, żyła spokojnie, skupiając się na codziennych troskach i radościach.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: Nieustający czas wojny
Krystyna Knypl
Życiorysy osób z pokolenia moich nauczycieli medycyny są kartami historii, na których ciągle odkrywamy dotychczas nieznane fakty. Poszukiwania bliższych danych o kolejach losu profesora Marka Sznajderman pozwoliły mi dostrzec, że łączą nas nie tylko wspólnie spędzone chwile w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 przy ulicy Nowogrodzkiej w Warszawie, ale także coś bardzo unikatowego, a mianowicie zbieżność wojennych losów mojego ojca i profesora – obaj byli więźniami obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Choć w rodzinnych rozmowach nieczęsto powracali do tego okresu swojego życia, to jesteśmy zobowiązani do pamiętania o ich przeżyciach oraz cierpieniach i przekazywania świadectwa następnym pokoleniom.
Czytaj więcej: Wspominając prof. Marka Sznajdermana (1929-2020)
Krystyna Knypl
Tempo zmian we współczesnym świecie jest tak duże, że aby nadążyć z realizacją naszego hasła #swiat_sie_zmienia_pisz_wspomnienia i uchronić od zapomnienia dawną, ale niezbyt odległą przeszłość, włączamy tryb wspomnień ciągły. Każdy dzień przynosi nowe szczegóły, a przeszukiwanie zasobów internetu pozwala scalać porozrzucane fragmenty.
76.rocznica Powstania Warszawskiego
Krystyna Knypl
Ulica Filtrowa 68. W tym domu 31 lipca 1944 roku około godz. 19 płk dypl. Antoni Chruściel „Monter” (1896-1960) dowódca Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej podpisał w konspiracyjnej kwaterze swego sztabu rozkaz rozpoczęcia Powstania Warszawskiego.
Warszawa Ochota to dzielnica, w której mieści się nasza redakcja. Między innymi na Ochocie toczyły się powstańcze walki okupione krwią żołnierzy oraz ludności cywilnej.
Krystyna Knypl
Każdy lekarz zgłębiający hipertensjologię spotka się z określeniem „teoria mozaikowa patofizjologii nadciśnienia tętniczego”. Twórcą tej teorii jest wspomniany w poprzednim artykule, w GdL 7_2020 (https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wybrane-artykuly/1008-teoria-mozaikowa-stolica-jest-tylko-jedna), Irvine Heinly Page.
Marta Sułkowska
Jak dobrze zaprezentować się przed kamerą telewizyjną? Na co powinien zwrócić uwagę lekarz? Pod lupą: komentarze setkowe*, wejścia na żywo, wizyty w telewizji śniadaniowej.
Dr n. med. Grzegorz Skonieczny i Marta Sułkowska, Konferencja POLSTIM 2019, Toruń
Alicja Barwicka
Siłą rzeczy lata dwudzieste XX wieku mocno się różniły od tych XXI-wiecznych zapoczątkowanych przez rok 2020. Jednym z niewielu wspólnych elementów jest obecność kolejnej historycznej pandemii. Ta obecna: COVID-19 (Coronavirus Disease 2019) wywołana przez wirusa SARS-CoV-2, podobnie jak szalejąca w latach 1917-1919 na całym świecie „hiszpanka” wywołana przez wirus grypy typu A/H1N1 rozprzestrzeniały się bardzo szybko, dziesiątkowały zarażoną ludność i oprócz konkretnych strat w ludziach powodowały dodatkowo ogromne straty gospodarcze.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: Nie ma to jak liczne rodzeństwo
Krystyna Knypl
Talent lekarski, poczucie humoru, a przede wszystkim życzliwość i pomocna postawa wobec innych ludzi to cechy, które zawsze będą mi się kojarzyły z dr Zuzanną Kowalską-Majewską. Nasze drogi lekarskiej zbiegły się pod często wspominanym nie tylko na łamach „Gazety dla Lekarzy”, ale także w koleżeńskich rozmowach, adresem Nowogrodzka 59 w Warszawie. Wspólne dyżury, rozmowy, spotkania koleżeńskie, wydarzenia w naszym życiu osobistym – śluby i narodziny dzieci to był nasz ówczesny świat.
Alicja Barwicka
Sto lat to szmat czasu. Dla Polaków ostatni wiek to wojny, tułaczki, zmiany granic, czas ukrywania się i biedy, długich okresów zapaści gospodarczej, politycznych walk, zmian ustrojowych państwa, a przecież było to tylko tło dla losów poszczególnych osób, rodzin, ich radości, smutków, porażek ponoszonych w walce z trudną codziennością. Polskie rodziny przeszły w tym czasie dwie wojny światowe, kilka powstań narodowych, batalię o odzyskanie niepodległości. Prawie każda z nich kogoś straciła, ukrywano się, uciekano, zmieniano miejsca pobytu. Dziś pomiędzy udziałem w obchodach stulecia odzyskania przez Polskę w 1918 roku niepodległości a uroczystościami upamiętnienia 100 rocznicy Cudu nad Wisłą przyszedł może czas, by upamiętnić losy ostatnich 100 lat naszych rodzin.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: Rodzina kobietami silna
Krystyna Knypl
Prof. Zofia Żukowska (1949-2012) pozostaje w mojej pamięci w dwóch barwnych wspomnieniach, z których pierwsze związane jest z naszą wspólną pracą w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 przy ulicy Nowogrodzkiej 59 w Warszawie, a drugie z jej przyjazdem do kraju po kilku latach pobytu w Stanach Zjednoczonych. Dwa światy i dwa różne klimaty.
Krystyna Knypl
Kolejnym mistrzem w medycynie spotkanym podczas mojej pracy w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 przy ulicy Nowogrodzkiej 59 w Warszawie jest prof. Stanisław Filipecki (1927-2007). Podobnie jak innych osób wspominanych na naszych łamach los profesora był tragicznie naznaczony przez II wojnę światową. Stracił ojca w Powstaniu Warszawskim.
Czytaj więcej: Wspominając profesora Stanisława Filipeckiego
Aleksandra Zasimowicz
Od kiedy słowo pandemia przestało przerażać, a internet zalały wzmacniające memy, coraz częściej słyszałam, że powinnam się nie tylko czegoś nowego nauczyć, ale przede wszystkim opublikować to w sieci. Wymóg bycia na czasie tak mnie stresował, że nawet cała tabliczka czekolady nie była w stanie podnieść mojego poziomu endorfin na wystarczającą wysokość. O dziwo podnosiła natomiast wielkość mojej siły ciężkości. Nic więc dziwnego, że ucieszyłam się niezmiernie informacją, że lata w tym roku nie będzie i można zjeść tonę, a nie jedną czekoladę, bo i tak strój ochronny pozwoli zrównać się chudym i grubym w radosnym poczuciu bycia pięknym bez diet, głodówek, siłowni i innych upiększających tortur.
Krystyna Knypl
Stolicą współczesnej hipertensjologii jest Mediolan – miasto uniwersyteckie na północy Włoch, o wielowiekowej tradycji, szczycące się wspaniałymi zabytkami architektury oraz malarstwa, a także słynną operą La Scala. Mediolan jest od wielu wieków miastem artystycznych i intelektualnych wyzwań, nic więc dziwnego, że tam właśnie powstało w 1983 roku European Society of Hypertension (ESH).
Mediolan z widokiem na Duomo
Alicja Barwicka
Tak się od pewnego czasu dzieje, że moja dotychczasowa wiedza zdobywana podczas rodzinnych opowieści, a dotycząca losów mojej rodziny w ostatnim stuleciu, zaczyna podlegać jednokierunkowej weryfikacji przez nieznane mi bliżej media, organizacje, towarzystwa, fundacje i podobne instytucje. Chociaż od dziecka słuchałam opowiadań dziadków o tym, jak przebiegał proces germanizacji w wielkopolskich szkołach, chociaż tłumaczono mi odwetowy mechanizm łapanek urządzanych przez Niemców na ulicach polskich miast podczas II wojny światowej, to teraz coraz częściej słyszę, że Polacy wywołali już chyba kilka wojen światowych, a przynajmniej mieli w tym swój niechlubny udział, że nie było na mój kraj żadnej agresji (ani niemieckiej, ani rosyjskiej) w odstępie 17 dni w pamiętnym wrześniu 1939 roku, a w niemieckich obozach zagłady nie ginął prawie nikt poza Żydami (nawet jeśli ci Żydzi byli obywatelami Rzeczpospolitej). Co ciekawe, pojawiają się co rusz silne medialnie opinie, że te obozy były przecież polskie, w najgorszym razie nazistowskie.
Czytaj więcej: Świat się zmienia, pisz wspomnienia: Tylko jedna historia
Informacja prasowa
Niejednoznaczne wyniki posiewu krwi i badania echokardiograficznego oraz niewyjaśniona gorączka u pacjenta z podejrzeniem infekcji związanej z wszczepionym urządzeniem do elektroterapii mogą być podstawą do wykonania hybrydowej procedury PET CT. Badanie z zakresu medycyny nuklearnej pomaga w wykryciu powikłań infekcyjnych. Dzięki tej technice można też potwierdzić bądź wykluczyć obecność nowotworów, chorób autoimmunologicznych czy schorzeń tkanki łącznej. Wszystkie ogniska infekcji widoczne są w czasie jednego badania.
Czytaj więcej: PET CT w diagnostyce zakażeń związanych z wszczepialnymi układami do elektroterapii
Krystyna Knypl
Sięgając po stare publikacje medyczne oraz wspomnienia, zawsze cieszę się, że są dostępne, bo dzięki nim można odtworzyć to, co minęło bezpowrotnie.
Współczesne czasy, wprawdzie bez cenzury, charakteryzuje specyficzna selekcja – bibliografia medyczna zbyt często odzwierciedla relacje de facto biznesowe (ubrane w szatki nauki lub edukacji), a nie koleżeńskie. A przecież poza biznesem jest jeszcze w życiu każdego z nas miejsce na przyjaźń, wdzięczność, serdeczną pamięć, życzliwość. I taki właśnie jest klucz moich wspomnień.
Czytaj więcej: Egzaminy z chorób wewnętrznych i macierzyństwo
Krystyna Knypl
Praktyka lekarska w Warszawie, Oranie i Nowym Jorku to droga, którą przebył w swym życiu zawodowym dr hab. Jacek J. Preibisz (1933-2016). Na warszawskim odcinku tej drogi miałam okazję współpracować z nim zarówno w Państwowym Szpitalu nr 1 przy ulicy Nowogrodzkiej 59, jak i w Poradni Zakładowej Hoteli „Orbis” Europejski-Bristol-Victoria. Zapamiętałam go jako życzliwego starszego kolegę, potrafiącego służyć dobrą radą i dzielić się życiowym doświadczeniem w różnych sytuacjach, także tych trudnych dla wszystkich.
Czytaj więcej: Lekarski szlak dr. hab. n. med. Jacka J. Preibisza